Alle gasten kunnen er overnachten, eten en drinken en doen waar ze behoefte aan hebben. Zorg, zoals thuis, en hulp is aanwezig. Is er meer zorg nodig? Dan wordt er gekeken naar aanvullende thuishulp. Het logeerhuis ligt middenin De Pijp, een hippe, dynamische buurt in Amsterdam.

Plek in de buurt

Initiatiefneemster Karin de Roo heeft altijd in de zorg gewerkt en was werkzaam bij Markant, steunpunt voor mantelzorgers. Vanuit die positie zag zij al jaren dat mantelzorgers behoefte hebben aan een korte vakantie, maar dat ze degene voor wie ze zorgen niet graag laten verblijven in een verpleeghuis tijdens hun afwezigheid. Zo ontstond bij Karin het idee van een Logeerhuis. “Verpleeghuizen kunnen sowieso niet eenvoudig een kamer vrij houden voor respijtzorg. De bedden zijn meestal bezet door patiënten met een eerstelijnsverblijf. Mantelzorgers zouden graag een plek in de buurt willen waar ze zelf terecht kunnen.” Daar wilde Karin zich graag voor gaan inzetten en besprak het met zorgorganisatie Cordaan. Die stonden achter dit plan. Ze zocht ook contact met de gemeente en die bracht haar in contact met Jop Hamelynck die een vergelijkbaar idee had.

Verstoffen

Jop houdt zich al geruime tijd bezig met het thema ‘eenzaamheid’ en heeft er zijn sporen op verdiend. Het onderwerp raakt hem en zet zich al langere tijd ervoor in om eenzaamheid te voorkomen of te verminderen. Zo stond hij aan de wieg van ‘Resto Van Harte’: eettafels in verschillende gemeenten in Nederland die mensen met elkaar verbinden. “Ik heb ook bij een huisartsenpraktijk gewerkt en er veel ouderen gezien die letterlijk zaten te verstoffen thuis”, zegt Jop. “Ik zag veel eenzaamheid bij mensen die zelfstandig thuis wonen. Toen dacht ik aan mogelijkheden voor logeeropvang.” Hij werkte zijn idee uit en zocht contact met de gemeente. Karin en Jop maakten kennis en bleken beiden een logeerplek in de buurt te willen opzetten. Ze bundelden hun krachten en maakten samen een plan.

Zo is het begonnen. En met succes! De Stichting Logeerhuizen Amsterdam werd opgericht samen met Markant, zorgorganisatie Cordaan, en SevenAges. Er is plek voor 24 gasten in twaalf aangepaste kamers met eigen sanitair en televisie. Daarnaast is er een gezamenlijke woon- en eetkamer en een gezellige lobby. Een team van twintig vrijwilligers helpt met activiteiten, zoals muziek op zondag en wandelen. Ook helpen zij met de praktische zaken als afwassen en tafel dekken.

Chefkok

“Gasten zijn hier ook echt gasten en geen cliënten of patiënten”, zegt Jop. Zij houden de regie. Ieder mag doen waar hij of zij zin in heeft en zelf invulling geven aan de dag. “Mannen zijn vooral met elkaar aan het praten terwijl dvrouwen het vaak leuk vinden om bezig te zijn, zoals met creatieve activiteiten”, zegt Karin. “Er is vijf dagen per week een kok aanwezig, waaronder een vrijwilliger die chefkok is geweest. Daar boffen we mee”, zegt Jop. Niet alleen de eigen koks zorgen voor heerlijke maaltijden, in de buurt wonen veel expats en sommigen vinden het leuk om voor de gasten van het logeerhuis te koken. “We zien zo ook mooie contacten ontstaan”, zegt Jop tevreden.

Maatwerk

Ook Karin ziet dagelijks de meerwaarde van het logeerhuis. “Laatst logeerde er een oudere dame met haar zorgbehoevende vriendin. De oudere dame moest een operatie ondergaan waardoor ze niet voor haar vriendin kon zorgen en die ook echt niet alleen thuis kon blijven. Een verblijf in het logeerhuis was voor beiden zo een goede oplossing.” Het logeerhuis is niet alleen voor ouderen bedoeld, al is het merendeel wel afkomstig uit de seniorengroep. Zo is ook een jonge moeder met een chronische ziekte komen logeren, samen met haar dochter. “Er zijn ook mensen die overdag hier zijn, terwijl de mantelzorger naar huis gaat om even rust te hebben en tijd voor eigen dingen.” Mantelzorgers kunnen ook blijven eten als ze willen.

Smalle beurs

“Niet iedereen heeft mantelzorg om zich heen. Ook voor deze mensen is een Logeerhuis prettig, bijvoorbeeld na een verblijf in het ziekenhuis. Als er niemand nabij is om voor je te zorgen, dan kun je bij ons terecht.”, aldus Jop. “Het blijft maatwerk. We doen een intakegesprek om te kijken of deze plek geschikt is en kijken dan hoe we samen voor een zo prettig mogelijk verblijf kunnen zorgen.” Karin en Jop willen het Logeerhuis toegankelijk houden voor mensen met een smalle beurs. De financiering loopt daarom via de Wmo, WLZ in PGB of Natura. Mensen betalen een kleine eigen bijdrage. Er zijn ook gasten die volledig zelf betalen.

Onbekend fenomeen

Karin: “We zijn geen revalidatiecentrum. Gasten krijgen zonodig zorg via de thuiszorg en vanuit de buurt kan ook fysiotherapie worden ingezet. Verwijzingen komen vanuit diverse kanalen; huisartsen, zorgorganisaties, buurtteam of de gasten melden zichzelf of familie aan. Karin en Jop zijn ervan overtuigd dat logeerhuizen helpen bij het langer zelfstandig wonen van mensen. “We hebben ook gasten die bijvoorbeeld een keer per maand komen logeren. Zo heeft de mantelzorger, die regelmatig een partner is, ook even de handen vrij”, zegt Jop. Hoewel het Logeerhuis nog een onbekend fenomeen is, zien Karin en Jop dat de behoefte enorm groot is, maar dat nog lang niet iedereen de weg naar het Logeerhuis weet te vinden. Ze zouden graag meer huizen openen. “Het is alleen lastig dat we te maken hebben met allerlei regelgeving. Logeerhuizen passen slecht in de hokjes van het systeem. We hadden niet gedacht dat we tegen zoveel systeemkwesties zouden aanlopen”, zegt Jop. Het weerhoudt hen beslist niet om verder te gaan, maar het vertraagt wel.

Meer lezen

Kijk voor meer informatie op tolstraat-75.nl