Van binnen goed, buiten moet beter

Verpleeghuis Hannie Dekhuijzen
Carnissedreef 280
3084 NN Rotterdam
Tel: 010-4936200
Fax:010-4936234
Email: info-hd@stichtinghumanitas.nl
Website: http://www.stichtinghumanitas.nl/site/index.php?option=com_content&view=article&id=122%3Ahannie-dekhuijzen&catid=44&Itemid=58

• In zelfde deelgemeente als Aafje Zuidwijk
• Onhelder woordgebruik
• Park, tennisbanen, school en sport en speltoestellen ongebruikt aan Hannies voeten
• Kleine personal touch zaken geven beleving en bepalen de eerste indruk
• Folders om leuke dingen te doen
• Eigen keuken en pannenkoeken
• Huisdieren in overleg
• Kluisje in linnenkast en ‘extended family’ beleid
• Binnen zit het goed, buiten kan het beter

In zelfde deelgemeente als Aafje Zuidwijk
Na een verpleeghuis van Aafje in Zuidwijk in Charlois zijn we nieuwsgierig hoe Aafje’s grote concullega Stichting Humanitas in Rotterdam Zuid/Charlois het ervan af brengt in dezelfde deelgemeente. We willen kunnen ervaren of en welke verschillen er zijn tussen verpleeghuizen die min of meer in hetzelfde gebied gelegen zijn en treffen verpleeghuis Hannie Dekhuijzen aan, via een GPS gestuurd ritje van vier kilometer vanaf Aafje Zuidwijk. Stichting Humanitas is landelijk bewierookt en zeker in onze woonplaats Amsterdam, vanwege de door oud-bestuurder Hans Becker ingevoerde ja-cultuur. En vanwege de Akropolis die hij eind jaren ’90 alweer, voor de ouderen in Hillegersberg-Schiebroek in Rotterdam Noord introduceerde. Bij de Akropolis gaan we zeker nog op visite, maar eerst willen we polshoogte nemen hoe het in een ‘gewoon’ verpleeghuis van Stichting Humanitas is.

Onhelder woordgebruik
Het verpleeghuis is in 2011 gerenoveerd en helemaal ingericht voor kleinschalig wonen voor mensen met dementie, lezen we op de website: 25 wooneenheden onder één dak. Een afdeling bestaat uit 6 woningen voor zes, zeven personen, grenzend aan een gemeenschappelijk plein. Kijk daar begint het gepuzzel: is een wooneenheid hetzelfde als een afdeling of is een wooneenheid een woning? Wij beginnen snel te rekenen, eh nee, een wooneenheid is dan een woning want 25 x 6 is 150 en dat is een getal wat je veel tegenkomt in verpleeghuizen. Maar een leek? Die raakt de draad kwijt. Eenduidig woord- en taalgebruik in je communicatie-uitingen is wezenlijk. TIP Zo, die kan de Humanitas-afdeling Communicatie in zijn zak steken.

Het verpleeghuis Hannie Dekhuijzen is als gebouw er een van dertien in het jaren tachtig verpleeghuis dozijn van Nederland. Een fier beeld van een roofvogel staat bij de ingang rechts op het dak aan de straatkant en links wordt de dode wand verluchtigd door een raam in de vorm van een etalage waar de technische dienst zijn hobby’s heeft uitgestald. Het kan ons bekoren deze personal touch met heimwee naar de jaren vijftig.

We zien ronde koepels uit het dak steken en ontwaren iets van een dakterras. Later horen we dat die koepels een buitengevoel aan de afdelingen moeten geven en dat het dakterras alleen onder begeleiding toegankelijk is. Wij zien er geen parasols op staan en horen tussen neus en lippen door, dat het dakterras weinig in gebruik is.

Park, tennisbanen, school en sport en speltoestellen ongebruikt aan Hannies voeten
De entree is verzorgd. Geen parkeren voor de deur. We lopen ons rondje om het verpleeghuis en voor de zoveelste keer verfoeien we de architecten die verpleeghuizen bouwen alsof ze de opdracht hebben gekregen: maak vooral het bereiken van de buitenruimte moeilijk. Geen enkele etage heeft een balkon of een makkelijk bereikbaar terras.

De tuin, met vijvertje op de begane grond, grenzend aan het restaurant is gezellig en maakt contact met de straat, maar dat is het dan. De rest van alle grond waarover Hannie Dekhuijzen beschikt is niet aantrekkelijk gemaakt.

En dan spreken we nog niet eens over de legio aansluitingsmogelijkheden met de omgeving. Een prachtig park en enkele tennisbanen liggen aan de voeten van Hannie Dekhuijzen. Gebruik die mogelijkheden.

Maak poorten in het hek zodat je vanuit de achterzijde van het verpleeghuis direct het park in wandelt. TIP Maak er terrassen met uitzicht op de tennisbanen, zodat mensen wat te kijken hebben. TIP Een school zit op een afstand van enkele meters met een geweldig plein met allerlei sport- en speltoestellen. TIP

Deel die ruimte. Nu is op de terrastuin na 80 % van de grond rond Hannie Dekhuijzen onbenut. We ontdekken een uitgang in het immense hek, duidelijk niet bedoeld om te gebruiken.

Kleine personal touch zaken geven beleving en bepalen de eerste indruk
Het is een miezerige dag. Verkleumd gaan we naar binnen. We worden direct getroffen door de warme uitstraling en de persoonlijke inrichting. Veel beelden en mooie schilderijen in vele vormen en maten. Een portret van Hannie Dekhuijzen hangt daar natuurlijk ook. Het spreekt aan dat zij zowel in het informatieboekje als hier in de centrale entree c.q. ontmoetingsruimte geëerd wordt voor haar goede werken voor ouderen als Rotterdams gemeenteraadslid van 1936 tot en met 1958. En Boeddha laat regelmatig zijn serene gezicht zien. Het zijn deze beelden waarbij de insider glimlachend denkt: dat is Hans Becker ‘s vinger in de pap. Het scoort bij ons punten deze personal touch die -wellicht onbewust- mensen die er komen en werken toch een bepaalde beleving of indruk meegeven. TIP
Het is maandag. Spijtig constateren we dat het Herinneringsmuseum dat in het gebouw zit, en waar allemaal spullen van vroeger tentoongesteld staan, net als veel andere musea in het land dan gesloten is.

Folders om leuke dingen te doen
De winkel in de entree ruimte mag je met recht een winkel noemen die zijn waren uitstalt. De planten en bloemen in schappen voor de deur en de fraai opgemaakte schaaltjes met bonbons zijn één en al verleiding. De leestafel is prettig en her en der staan lekker zittende fauteuils en banken, van waaruit je je blik kunt laten glijden over alle reuring in de entree.
De folders overstijgen het klassieke verpleeghuis assortiment, We treffen op toerisme, cultuur en recreatie gerichte folders aan om vaartochtjes te maken, een rolstoelgeschikte auto te huren en -van de deelgemeente- om gratis een wilg te adopteren aan het levenspad ter herinnering aan een dierbaar persoon. De enige voorwaarde die de deelgemeente stelt is dat je in Charlois geboren moet zijn. Buurtbewoners kunnen daarnaast een boom adopteren in de eigen straat of wijk. ‘Als goede ouder waak ik over het welzijn van de boom’. Een mooi en navolgenswaard initiatief. mijnboom@charloisbooming.nl TIP

Eigen keuken en pannenkoeken
Het restaurant is meteen om de hoek van de ontvangstbalie en is lekker licht en fijn ingericht (houten vloer, kinderspeelgoed, hoekjes om desgewenst wat meer privé te zitten) en heeft grote openslaande deuren naar de tuin. Buiten hebben we een kaartje zien hangen met de vergunning van de deelgemeente: U mag open zijn van 7.00 uur ’s morgens tot 2.00 uur ’s nachts’. We hebben het nooit eerder in verpleeghuisland zien hangen en hopen dat er flink gebruikt van wordt gemaakt. Het restaurant heeft een mooie vaste kaart met daarop bijvoorbeeld ook pannenkoeken (heel goed om kleinkinderen te verleiden) en gerechten als tonijnsalade of een bamischoteltje. Ons enthousiasme wordt nog groter, als we horen dat men zelf vers kookt. Hulde!

Huisdieren in overleg
Bij de balie rinkelt in de tussentijd de telefoon achter elkaar door. De vriendelijke jongeman helpt ons tussendoor. ‘Ik ga meteen voor u bellen of iemand u informatie kan komen geven. Neemt u even lekker plaats.’ Na vijf minuten komt een mevrouw van het maatschappelijk werk. ‘Excuus dat u moest wachten, maar ik wilde een goed informatiepakketje voor u samenstellen.’ Als wij vragen of huisdieren meegenomen mogen worden antwoordt zij: ‘Wij kennen hier de ja-cultuur, dus ja, maar we doen het in gezamenlijk overleg’. Prima.

Kluisje in linnenkast en ‘extended family’ beleid
De maatschappelijk werkster vertelt ons dat er niet echt wachttijden zijn. We krijgen van haar een fraai informatieboekje mee, waarin veel op een toegankelijke wijze wordt uitgelegd. Eén hoofdstuk is aan familie en mantelzorgers gewijd. Mooi is de kernwaarde dat uitgegaan wordt van de ‘extended family’. TIP Ook het levensboek heeft een prominente plaats in het informatieboek. De teksten kunnen concreter en praktischer, evenwel een goed begin is het halve werk. Elke bewoner beschikt over een eigen slaapkamer met eigen sanitair. In de linnenkast van elke slaapkamer is een kluisje aanwezig voor waardevolle spullen. Het zijn zaken die wij graag lezen. TIP
Wat ons betreft kan de website leren van het informatieboekje. Kortom, wij vinden de website van Hannie Dekhuijzen en van geheel Humanitas niet moeders beste en toegankelijkste.
Bij het informatie boekje ontvangen we een brochure met de visie en werkwijze van Humanitas met de titel Zorg en aandacht rondom het overlijden. Het is ‘zachte’ informatie op deze moeilijke fase. Dat waarderen we zeer. In het informatieboekje missen we dan wel weer de ‘harde’ informatie als: kun je in je eigen kamer worden opgebaard, hoeveel dagen na overlijden is de eigen kamer nog beschikbaar? TIP

 

Binnen zit het goed, buiten kan het beter
Hannie Dekhuijzen kan tevreden zijn over de inzet vanuit Humanitas om voor ouderen in Rotterdam waardige en aangename huisvesting, zorg en welbevinden beschikbaar te hebben. Als de kansen die ‘buiten’ voor het oprapen liggen benut gaan worden, zodat de bewoners en hun naasten ‘burger in de buurt en wijk Charlois’ kunnen (blijven) zijn, dan denken wij dat Hannie het met genoegen vanuit de hemel beziet.

Link op Zorgkaartnederland.nl: 7,3 uit 20 waarderingen: laatste waardering op 21-07-2010

Dames THe. Publicarea/Tineke van den Klinkenberg © 2012