Vreedenhoff Arnhem: Hooggespannen verwachtingen stranden op gebrek aan fantasie en passie

Vreedenhoff, woon-, zorg- en activiteitencentrum voor ouderen
Esperantolaan 2
6824 LV Arnhem
Tel: 026-3846500
info@vreedenhoff.nl
www.vreedenhoff.nl
Vreedenhoff heeft 242 verzorgingshuisplaatsen, waarvan verspreid door het huis 20 plaatsen verzorgingshuis plus voor psychisch kwetsbare ouderen. Daarnaast zijn er vormen van dagbesteding en wordt er thuiszorg aangeboden. Naast Vreedenhoff staat de flat Nijenstede met 20 appartementen voor met name echtparen met een verzorgingshuisindicatie.
De 48 seniorenwoningen in Tuinstede zijn via een overdekte gang met Vreedenhoff verbonden.

• Goed bereikbaar in een groene ‘zorg’omgeving
•  Voor verbouwingsplannen is Vreedenhoff afhankelijk van Vivare
• Je loopt niet zomaar overal de buitenruimte in
• Overal mededelingen briefjes
• Geen passie en fantasie
• Zet koffie klaar in lounge bij de entree
• Regina Pacis
• De koffie is bocht
• Wachtlijstinformatie op website
• Te groot verschil papier en werkelijkheid

Met hooggespannen verwachtingen reizen we ten tweede male af naar Arnhem. Zouden we na De Herbergier, die we met maar liefst vijf Theekopjes beloonden, wederom een walhalla in Arnhem aantreffen? De website liegt er niet om: de woorden sfeervol en gezellig vliegen ons bij de beschrijving van de huisvesting om de oren. We willen op tijd voor de warme maaltijd zijn, die in Vreedenhoff tussen de middag wordt geserveerd. Dit digitaal aangekondigde ‘hoogtepunt van de dag’, waar Vreedenhoff extra zorg aan zegt te besteden, willen we niet missen. Groot is onze teleurstelling als we van de behulpzame receptioniste begrijpen dat er helemaal geen restaurant in Vreedenhoff is en dat het Grand Café De Rotonde tussen twaalf en half drie gesloten is. We vinden dus een kat in de zak. Eerlijk is eerlijk, nergens staat op de website dat er een eetgelegenheid is. Wij hebben dus op dit punt een blinde vlek. We zijn er als vanzelfsprekend vanuit gegaan dat een verzorgingshuis met een omvang van ruim 240 bewoners en nog een aantal verwante flats een gezellige eetgelegenheid biedt.

Goed bereikbaar in een groene ‘zorg’omgeving
Vreedenhoff is eenvoudig bereikbaar met de halte van de Arnhemse trolleybus voor de deur en het treinstation Presikhaaf nabij. Rond het gebouw is parkeerruimte, die niet hinderlijk in het zicht van het gebouw is gesitueerd. We zien in de nabije omgeving niet waar je buiten het gebouw je boodschappen kunt doen, of lekker op een terras of in een restaurant kunt neerstrijken. Het gebouw ligt in een groene omgeving met meerdere andere zorg- en woongebouwen, terwijl het winkelcentrum Presikhaaf een flink eind lopen is. Om als bezoekers met bewoners daarheen te gaan is kort geleden op elke etage een rolstoel neergezet.

Voor verbouwingsplannen is Vreedenhoff afhankelijk van Vivare
Vreedenhoff ligt er prachtig bij in het goed gemaaide, groene gazon. Architectonisch is het een aansprekend, levendig gebouw. Het heeft wel iets weg van een tijdgenoot van Dudok. De kamers zijn klein en variëren van 27m2 tot 37m2 voor één persoon tot 40m2 voor twee personen. Vreedenhoff had grootse plannen om het gebouw toekomstbestendig te maken door van twee eenpersoonskamers een nieuwe kamer te maken. Dit plan is vorig jaar afgeblazen omdat de eigenaar van het gebouw, de woningbouwcorporatie Vivare, dit plan te risicovol vond.

 

Je loopt niet zomaar overal de buitenruimte in
Jammer is het dat het gebouw lang niet overal mogelijkheden biedt om naar buiten te gaan.
Zo is er achter het huis een weide met kleine dieren, maar die is vanuit de achterzijde van het gebouw niet rechtstreeks bereikbaar. Op de begane grond zijn geen woningen van waaruit je zo naar buiten loopt. Noch zijn er vanuit de gemeenschappelijke ruimten grote openslaande deuren, waarmee van deze oase gebruik kan worden gemaakt. Er is een aantal woningen met kleine inpandige balkons en we zien hier en daar een klein gemeenschappelijk balkon. Grand Café De Rotonde, waar we later die dag terecht kunnen, heeft een terras op een buitenbalkon. “Maar” zegt de mevrouw die ons serveert “het is jammer dat het zo klein is, want bij mooi weer is het dringen geblazen”.

De middelste twee etages in het vier tot vijf etages tellende gebouw worden op het moment dat wij er zijn verbouwd tot verpleegafdelingen. Wij nemen aan voor psychogeriatrie vanwege de hierboven beschreven psychisch kwetsbare bewoners om ook voor hen een goed thuis te kunnen blijven bieden. De oorspronkelijke woningen op deze etages behoorden tot de woningen met de inpandige balkons. Juist hier is de gevel nu strak getrokken, zonder dat er een robuuste buitenruimte op hoogte van de nieuwe afdelingen voor teruggebouwd wordt. 

Ook al kies je ervoor op een plek als deze, met zoveel groen en mooie ruimte, om verpleegafdelingen niet op de begane grond te situeren, bouw dan toch alsjeblieft een goede buitenruimte. Je weet dat de toekomstige bewoners van deze afdelingen met moeite buiten komen, maak het hen dan makkelijk om die snuif buitenlucht te kunnen nemen.

Om die reden pleiten wij er voor dat de Tweede Kamer, bij de uitgestelde besluitvorming over het herziene Bouwbesluit een amendement aanneemt, dat buitenruimte ook bij woningen kleiner dan 40 m2 verplicht stelt. In het huidige voorstel worden woningen kleiner dan 40 m2 uitgesloten van deze verplichting tot eigen buitenruimte. Zie de column Het beginsel buitenruimte van Dame He daarover in de Zorgvisie nieuwsbrief van juni. Deze en andere columns van de Dames THe zijn terug te vinden op ww.zorgvisite.nl bij "Doel Website" onder het kopje nieuwsberichten: nieuws/publicaties.
In de brochure staat dat alle paden rolstoeltoegankelijk zijn, maar wij zetten onze vraagtekens bij het onderhoud en het gebruik ervan.

Overal mededelingen briefjes
Binnengekomen, eerst een toiletgang. Zwarte ringen in het bassin van de toiletpotten in beide wc’s aan het eind van de entreegang. Gelukkig is het op de bovenste verdiepingen anders. Daar zijn inmiddels een aantal verbouwingen achter de rug, die de bewoners meer privacy geven met voor zover we kunnen zien in elk geval een eigen brievenbus en licht boven de deur. We zwerven door het huis, op zoek naar de faciliteiten die er volgens de bewegwijzeringborden per etage moeten zijn. We vinden alleen de kapper. Het kan het gevolg zijn van de verbouwing, dat we andere voorzieningen zoals de bibliotheek en de beauty salon over het hoofd zien, maar ergens mag je dan een mededeling bij de bewegwijzering verwachten.
Het huis grossiert in opgehangen briefjes met mededelingen over de kapotte lift, over hygiëne na een toiletgang, of ‘altijd eerst aanbellen, mevrouw doet zelf open’ of ‘mevrouw rust tussen 13.00 en 14.30 uur’. En bij de buitenruimte naast de dagopvang De Serre de mededeling dat de medewerkers hun ‘peuken’ niet als dank achter moeten laten. We treffen te veel onbestemde rommelhoeken, die wij niet in relatie kunnen brengen met de plekken van de verbouwing. De meest bizarre vinden we wel de tot drie maal toe aangetroffen standaards met plastic kleerhangers.…

Geen passie en fantasie
En zo gaat het eigenlijk maar door. Op een enkele uitzondering na kun je niet zeggen dat het niet schoon is.

Wij vinden het vooral fantasieloos. Je mist de passie en het oog voor detail van de plastic tuinstoelen tot de volière in de binnentuin, waar geen vogeltje in te vinden is. Alleen de aquarellen aan de muur en her en der collages van foto’s van bewoners en medewerkers geven een gevoel van oorspronkelijkheid en contrasteren met de sfeerloosheid van de kunstbloemen, die we door het hele gebouw aantreffen. De kerk- annex toneel/recreatiezaal oogt zonder mensen en activiteiten zielloos. Bekijk je de foto’s op de website van grootschalige activiteiten die er –naast de wekelijkse kerkdiensten- in plaatsvinden, dan blijkt de ruimte prachtig aangekleed en sfeervol.

Eten uit een ‘Verweggistan’ keuken opgediend op een onbestemd plateau
Het is etenstijd en het eten wordt rondgebracht op etenskarren die we overal op onze rondgang aantreffen. Het eten blijkt vanuit een centrale keuken van ‘Attent wonen zorg en welzijn’ te komen, een zorgorganisatie waar overigens Vreedenhoff juridisch niet toe hoort.
Het wordt op de kamers geserveerd op een bord met plastic warmhouder eroverheen op een serveerblad. Behalve in de huiskamers en bij de dagbehandeling eet men niet gezamenlijk. Van een meneer waar we buiten een tijdje mee op wandelen horen we dat het eten de ene dag beter is dan de andere. Van kiezen is volgens hem geen sprake, ‘je eet wat de pot schaft’. Eerlijk gezegd gruwen wij van het idee, elke dag vanuit een centrale, massale ‘Verweggistan’ keuken je eten te moeten krijgen. Eten dat vast ontkoppeld is gekookt, waarna de boel weer wordt opgewarmd in een regenereerruimte. En dat je dan ook nog wordt opgediend op zo’n onbestemd beige driehoek plateau. We vragen ons af hoe dit te rijmen valt met wat daarover in de folder staat: “eten is voor veel bewoners van Vreedenhoff het hoogtepunt van de dag” en “de bewoners kunnen ruim van te voren kiezen uit verschillende voor-, hoofd- en nagerechten”. Wat wij waarnemen en horen strookt daar niet mee..

Zet koffie klaar in lounge bij de entree
Wij zijn vroeg uit Amsterdam vertrokken en hebben zo langzamerhand wel trek in een kop koffie, maar zolang de Rotonde dicht blijft, kunnen we dat vergeten. Ook in de omgeving van de receptie en in de lounge naast de entree treffen we geen koffiepot of koffieautomaat voor de bewoners en hun bezoekers, zoals je wel in hotels ziet.
Het folderrek dat in de lounge staat bevat geen to the pointe informatie over wat er zoal is of wat je allemaal zou kunnen doen. Een overzicht van het huis via een plattegrond of wegwijzer, juist als je het huis binnenkomt ontbreekt. Wel is er in deze zithoek een kabelkrant aan de muur. Naar onze smaak kan die beter op ooghoogte bij de receptioniste hangen, zodat deze meteen opvalt.
We lopen het naastgelegen park in dat aan de overzijde van de ingang van het huis ligt. We zien daar marmeren boeken met uitgehouwen leesbare teksten van slachtoffers van de Japanse overheersing in Indonesië. Indrukwekkend. We vermoeden dat Bronsbeek hier vlak bij ligt en dat blijkt het geval.

Regina Pacis
We besluiten onze toevlucht te nemen tot een gebouw verderop, waarvan we vermoeden dat het een verpleeghuis is. En ja hoor, we treffen een spiksplinternieuw verpleeghuis waarvan de grote aangebouwde terrassen op alle verdiepingen in het oog springen.
We horen dat Regina Pacis, zoals dit huis heet, overmorgen door de burgemeester van Arnhem wordt geopend. Ze zal een grote sculptuur, die ingepakt in het gazon voor de deur staat, onthullen. In dit verpleeghuis wonen somatische en psychogeriatrische bewoners. Voor de psychogeriatrische bewoners is er op de buitendeur na alle vrijheid via een elektronisch volgsysteem. Dat geeft nog wel enige commotie bij de receptiemedewerkers. Alle begin van een lovenswaardig initiatief is moeilijk. Het nieuwe restaurant serveert uitstekende koffie. Het restaurant is goed bezocht, en alhoewel de inrichting niet de onze is, is er wel aan alle genoegens gedacht, zoals een kast met ruim gesorteerde lectuur, een prettige leestafel, een kinderspeelhoekje, een ingebouwde open haard met fauteuils etc. De deuren kunnen ook open naar een terras dat direct grenst aan het park. We horen dat de bewoners hun maaltijden op hun etage krijgen en dat het eten uit dezelfde grootverbruik keuken van Attent komt als het eten van Vreedenhoff.
Een vondst vinden wij de buitenbank met een uitsparing voor de rollator, waardoor je op je rollator lekker tussen anderen in kunt zitten.

De koffie is bocht
Het is over drieën, dus De Rotonde van Vreedenhoff moet nu wel open zijn. In het gezellig ingerichte Grand Café is het nu een volle bak met bewoners en hun bezoek. We worden alleraardigst ontvangen door de gastvrouw, die aan de tafeltjes de bestellingen opneemt en serveert. Jammer dan dat de cappuccino die wij krijgen, zo verschrikkelijk slecht smaakt. We kunnen het niet over ons hart verkrijgen de koffie te laten staan en gieten het als ware het een medicijndrankje snel naar binnen. Het behaalde HKZ kwaliteitscertificaat hangt aan de muur om gezien te worden.

Wachtlijstinformatie op website
Bij ons vertrek ontvangen we van de receptioniste de informatiebrochure van Vreedenhoff en op een keurige kaart de naam en telefoonnummer van de medewerker Huisvesting voor meer informatie. We worden gewaarschuwd dat er wachtlijsten zijn. Die informatie vinden we inderdaad ook op de website terug. Dat is nu weer wel in orde.

Te groot verschil papier en werkelijkheid
Het puzzelt ons: het contrast tussen de door ons ervaren werkelijkheid en de zaken, zoals deze beschreven staan in de informatiebrochure en op de website. Op de website staan bijvoorbeeld de activiteiten die voor de komende week gepland staan. We lezen er een heel leuk stukje met simpele tips voor een aangenamere oude dag. Zo is er bij de balie van de receptie een klok met datumaanduiding opgehangen. De HKZ certificering is in november 2010 voor drie jaar weer verlengd.

Lees je de 34 reacties op de Zorgkaart Nederland, dan zijn er 33 tot november 2010 gegeven en die waarderen Vreedenhoff gemiddeld met een 7,5. De 34e reactie van september 2011 is andere koek. Deze meest recente reactie waardeert Vreedenhoff als ronduit slecht. Is er wat gebeurd? Hangt het samen met het vertrek en het pensioen van de directeur per 1 oktober 2011? Hij zal er een lange periode in dienst zijn geweest, gelet op het Arnhems Meisje dat hij van de gemeente bij zijn vertrek heeft ontvangen?
Vreedenhoff citeert -inmiddels ex-directeur- Okke Jager: ‘Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens’. De nieuwe directeur van Vreedenhoff zal hard aan de slag moeten om het huis een uitstraling te geven, die de passie verraadt die daarbij past. Ons bezoek heeft ons daarvan niet overtuigd. Papier is geduldig, het gaat om de praktijk.

Dames THe/Publicarea © 25 oktober 2011