Ook van de locatiemanager jeuken de handen

We gaan met ons ‘oortje’ Ada vandaag op bezoek bij Hoge Veld om ons te oriënteren voor onze ‘tante’ die nu nog in het ziekenhuis ligt. Tante heeft een gezegende leeftijd, maar extra kwetsbaar na een valpartij en alleenstaand. Tante stond altijd voor ons -nichten- klaar. En nu willen wij het beste voor haar. Hoge Veld maakt onderdeel uit van de WoonZorgcentra Haaglanden (WZH) groep. Najaar 2014 kreeg WZH het zwaar voor de kiezen met alle commotie rond de moeder van staatssecretaris Martin van Rijn, die in een ander verpleeghuis van WZH verblijft. Wij, dames THe werden zelfs door Radio 1 benaderd om met de reporter in het kielzog het verpleeghuis van moeder Van Rijn van een zorgvisite te voorzien. Daar zijn we niet op in gegaan. Wij gaan niet in een vlek wrijven, noch doen wij de zorgvisites ter meerdere eer en glorie van onszelf. WZH is een vrij grote, 14 locaties tellende zorgorganisatie. Eerder bezochten wij van hen WZH Transvaal, Den Haag. LINK

Strenge contactloze gevel

Hoge Veld is gelegen aan een brede door water gescheiden, tweebaansweg die vooral tijdens de spits behoorlijkdruk is. De wijk is relatief jong. De bouw is strak, donker en afstandelijk.

Wij krijgen er geen warm gevoel bij. Bij ons -Amsterdamse dames- doemt de associatie met IJburg op; ons ‘Haagse oortje’ Ada vindt het een omgeving waar bijna alle woonzorgcentra van WZH patent op hebben. Woonzorgcentrum Hoge Veld zit in een gelijksoortig gebouw, keurig anoniem in de gevellijn. De naam staat in winkelcentrum letters op het gebouw. FOTO In het vier, vijf verdiepingen hoge gebouw zijn zgn. garantwoningen voor zelfstandig wonende ouderen die gemak diensten en zorg binnen handbereik willen hebben en 10 groepswoningen voor 6 tot 7 mensen met dementie. Van de garantwoningen staat de plattegrond op de website, van de groepswoningen dementie niet. Dat kan verbeterd. ZORGVISITE TIP 

Inkijk verboden?

Langs het gebouw lopend zie je op de begane grond ramen als een grote etalage van stoep tot plafond. Geen raam ervan kan open, laat staan dat er een deur in zit om iets van een verbinding naar buiten te maken. Daar schort het overigens in het hele gebouw aan de straatkant aan. Het lijkt wel alsof de architect zijn best heeft gedaan om mensen vooral niet naar buiten te laten kijken/gaan, zeker op de etages. Oh oh, wat zijn er toch veel architectonische fouten gemaakt waardoor juist de kwetsbare mensen van zoveel verstoten worden. 

Blijkbaar voelen mensen zich op de begane grond als in een aquarium te kijk zitten met die enorme ramen, want alle moeite wordt gedaan via stroken gordijn de inkijk tegen te gaan.

Eenmaal bij het gebouw aangekomen geven plakkaten op het raam aan, dat waar we langs liepen  een enorme langgerekte ontmoetingsruimte is; we lopen buiten langs een ruimte die lijkt op een rookruimte (die dan weer zonder enige vorm van vitrage; zijn rokers zo exhibitionistisch?), daarna een grotere ruimte met tafels en stoelen, die op de website als Grand Café staat vermeld, waar mensen zitten en dan de restauratieve counter en ontvangstruimte. Na zo’n veertig meter kom je dan bij de entree in de vorm van de ons zo welbekende sluis waarbij we altijd ons engelengeduld betrachten om beide deuren als horde te nemen.

Aan de andere kant van de entree  is nog zo een heel traject te gaan, maar daar zijn kapper, huisartspraktijk, apotheek, fysiotherapie en dergelijke gesitueerd. ZORGVISITE TIP: Laat de raamkant al een  uitnodiging zijn om naar binnen te willen gaan en maak duidelijk wat erachter zit.

Richt sluis gastvrij en gezellig in

De strengheid van de gevel brengt zelfs de Dames THe even van hun à propos  om met de hun bekende bravoure zomaar een locatie binnen te stappen. Evenwel we recupereren en doen de stoute schoenen aan. De ‘sluis’ die de kou tegenhoudt is zelf niet het visitekaartje van gastvrijheid, huiselijkheid en gezelligheid die je net het duwtje in de rug geeft om naar binnen te lopen.

Op de ramen en deuren zijn verschillende plakkaten met informatie en zelfs een met plakband geplakt papier met informatie over de griepprik (dit komen we later nog vaker tegen, briefjes opgeplakt met plakband). In de sluis wel twee grote borden met de uitnodiging om binnen te lopen voor een kopje koffie. Maar wie zit dat? ZORGVISITE TIP: maak de ingang uitnodigend, zet er bv bloeiende planten in, zodat mensen aangetrokken worden en met een glimlach naar binnen gaan.

Verloren ruimte

p de website staat over Hoge Veld dat men bij binnenkomst de ruimtelijkheid zal  ervaren. Daar is geen woord van gelogen. Tjonge, je voelt je meteen klein duimpje en in een op ons als nutteloos overkomende ruimte.

Twee grote planten met een geplakt plakkaat op de pot waar droomboom op staat. Later bij navraag blijkt er een project geweest te zijn dat bewoners wensen in deze bomen mochten hangen. ‘De boom droomt van de dag dat het plakkaat er af mag ’.

Wat zien we verder? Een leestafel met lekkere stoelen, met daarachter een internethoek, een piano verloren in een hoekje, uitzicht op een binnentuin met aan de over kant een kinderopvang.

Op de bovenste etages zien we ouderen zitten. Zij mogen kijken naar de binnentuin, die overigens ook wel een shot creativiteit kan gebruiken.

Onze handen jeuken om deze mega ruimte zinvol te laten zijn ten faveure van de bewoners. We zien het helemaal voor ons, heerlijk extra wonen aan de binnentuin, en passant ook alle kantoorruimte confisqueren die ook al op de begane grond is gesitueerd. 

Ter plekke wordt ons een rondleiding aangeboden

We worden opgemerkt als we zoekend rondkijken. Het blijkt de locatiemanager te zijn die ons aanspreekt en zij biedt ons ter plekke een rondleiding aan. Klasse, fantastisch, cliëntgericht!
De rondleiding gaat over de 1e etage waar 10 huiskamers zijn voor bewoners die gespecialiseerde zorg, begeleiding en behandeling krijgen. De gangen zijn breed, er staan her en der etalage kasten met materialen uit grootmoederstijd.

Wij zijn best onder de indruk dat dit allemaal zo verzameld is, maar we horen dat ze aan verandering toe zijn. De mensen zijn erop uitgekeken. Goed deze sensibiliteit! TIP van Het HUIS

Tweeledig gevoel

De huiskamers zijn voor 6 tot 7 personen. We vinden ze over het algemeen wel wat donker en dat geldt ook voor de gangen. Nu is het een erg grauwe dag, maar of dat nu de reden is? Wel hebben de  bewoners een enorme loopruimte over de gehele etage. De etage heeft twee U vormen en komt wat ‘hokkerig’ over en contact met de buitenwereld is weinig vanzelfsprekend. Wel zijn er een paar zeer grote foto’s van beeldbepalende gebouwen in Den Haag wat gezellig aandoet en herkenning geeft. Als we er rond lopen hebben we steeds tweeledige gevoelens. Enerzijds is overal aan gedacht en is het beschikbaar zoals de gangen met ‘straat’ etalages, de veel en goed voorgesorteerde informatie over wat er te doen is, in de woonkamers zitten naast bewoners ook familieleden, etc etc, alsof de tips van Zorgvisite en uit de gids Thuis Voelen een op een zijn overgenomen. Aan de andere kant voelen de afzonderlijke woongroepen niet als een geheel, als een thuis, het is onoverzichtelijk, voelt druk, er zijn loslopende karren en andere obstakels, je mist frisse lucht en transparantie en mist de sferen van de afzonderlijke woongroepen. Het is nu allemaal veel, veel en lawaaiig. Bij de huiskamers wordt het dagprogramma vermeld en de foto’s van de aanwezige medewerkers hangen op het bord. TIP van het HUIS

Een tuin zo breed als een wandelpad boven geparkeerde auto’s 

De locatie manager is bewogen, ziet zaken en wil veranderen. Bij het komen wonen wordt samen met de mantelzorg gekeken naar de meest geschikte huiskamer voor een bewoner met dementie.

Mocht het nodig zijn dan kan intern worden verhuisd. Het wonen speelt zich af op de etage. Hoe zit het met naar buiten gaan? Onze ‘tante’, een voormalig gymnastieklerares, houdt immers erg van buiten zijn en bewegen! Er is een buitentuin die vanuit een paar deuren is te bereiken maar op dit moment is er maar 1 sleutel!

De tuin -overigens op een dak boven geparkeerde auto’s, ziet er meer uit als een breed, driehoekig  wandelpad. We zien geen zitjes, maar die blijken er wel te zijn. We vinden het echt te schamel voor de ruim 70 mensen die van een schepje buitenlucht van een ander afhankelijk zijn. De nog niet zo lang in dienst zijnde locatie manager was al met de arts aan het kijken of de tuin niet meer gebruikt kon worden. Er komen sleutels bij en men mag onder begeleiding deze tuin in. ZORGVISITE TIP: locatiemanager blijf volhardend om buiten- en bewegingsruimte voor mensen met dementie zo te krijgen dat  de bewoners daar zelf en met gevoel van eigen vrijheid gebruik van kunnen maken. Creëer er meer ruimte. Betrek daarbij ook de binnentuin op de begane grond, waar wij eerder van melden dat daar ook zo veel meer mee kan. Op onze zorgvisites hebben wij echt al creatieve oplossingen ervoor in den lande gezien. En dat kan hier ook, zeker omdat de woongroepen voor mensen met dementie op die ene gigantische etage zijn gesitueerd. Het recht om in vrijheid buiten te zijn wordt anders ontnomen en staat in schril contrast met de visie op activiteiten die berusten op ‘fit en fun’, waar op de site veel aandacht voor is. Fit en Fun, fantastisch gevonden. Daarom gingen we hier voor ons gymnastisch aangelegde tante immers kijken.

Ontmoetingsruimte

Na de rondleiding gaan we nog koffiedrinken in de ontmoetingsruimte, pardon Grand Café.

Er zitten ruim 20 mensen gezellig met elkaar te praten en iets te drinken aan verschillende tafeltjes. Voor de bewoners van Hoge Veld is dit een belangrijke plek als ontmoetingsruimte staat op de site; er worden veel activiteiten georganiseerd. De mensen die er zitten, komen -denken wij- veelal van de 90 zorggarant woningen die er zijn op de bovenliggende etages.

De bedoeling is dat er meer wijkbewoners komen, maar de wijk is relatief jong. Tja, met het gesloten karakter die we eerder van de begane grond vanaf de straatkant beschreven, lijkt het ons niet makkelijk om de drempel als wijkbewoner over te gaan. Maar ook als je binnen bent, draagt de ‘ingerichte’ inrichting niet bij aan een gevoel van gezelligheid en thuis voelen. Alles is er wel: een speelhoekje voor kinderen, een counter voor verfrissingen en eten, fauteuils, een loungebank, een enorm  tv scherm, een boekenkast, spelletjes, tafeltjes en stoelen, maar je mist een personal touch, een inrichting die recht doet aan verschillende sferen. Het is een dertien in het dozijn ruimte qua materiaal gebruik en qua inrichting. En dat wordt nog versterkt door de enorme hal na de entree, waar je dat  gevoel al helemaal ontbeert.

Koffie mogen we gratis (uit de automaat) pakken en die is van redelijk goede kwaliteit. De locatiemanager komt nog even terug om naar naam en telefoon te vragen, zodat er contact gelegd kan worden en ja ….binnen 10 minuten wordt al teruggebeld om een afspraak te maken. Werkelijk klasse.

Een locatiemanager die weet waar het om draait en om gaat

Onze handen jeuken omdat met al wat er is zoveel meer te halen valt aan uitstraling en thuisgevoel. Nu is het te veel instelling. Het is er wel, de locatiemanager wil wel, maar het is het (nog) net niet. Met dezelfde spullen beter opgesteld kan al veel bereikt worden. Het is een gemiste kans van het ontwerp proces, het gebouw staat nog maar 8 jaar, om de bewoners met dementie allemaal op de eerste etage te laten wonen, zonder verbinding naar een eigen buitenruimte, zowel op de begane grond als op de etage zelf. Bovendien vinden wij dat het leven op de etage door de bouwwijze naar binnenis  gericht. Wij geven als ZORGVISITE TIP: loop regelmatig Thuis Voelen rondes binnen, maar ook met een focus op de relatie binnen-buiten voor en met de bewoners en voor en met de gewenste bezoekers; maak foto’s van wat je ziet en laat dit onderwerp van gezamenlijk gesprek zijn. 

De website onderwerpen we aan een kleine nadere inspectie. Die is actueel en functioneel. We zijn verheugd een duidelijke button voor familie en vrienden te zien.TIP van het HUIS Gelukkig gebruikt WZH niet de term mantelzorger. Hoge Veld beschikt over het zilveren Prezo keurmerk.
Met dank aan de locatiemanager; zij maakte dat wij ons welkom voelden tijdens  dit onverwachte bezoek. En met dank aan Ada van de Vendel die met haar ervaring vanuit Gastvrijheidszorg met sterren voor fijne input zorgde.

Bezoek afgelegd oktober 2015

Zorgkaart Nederland: 7.1 uit 9 waarderingen. Laatste waardering op 16 juli 2014
Gastvrijheidszorg met sterren: -
Copyright: Zorgvisite/Publicarea, Dames THe, Tineke van den Klinkenberg en Hetti Willemse