Zeist: Wat in Bovenwegen kan, verdient doorvertaling in Heerewegen

Warande Verpleeghotel Bovenwegen en Warande Wooncentrum Heerewegen
Adres Bovenwegen: Heideweg 2 3708 AT Zeist T 030 6928511
Adres Heerewegen: Arnhemse Bovenweg 80 3708 AH Zeist T 030 6938000
Ovenwegen en Heerewegen maken onderdeel uit van Warande, een zorgconcern met vijf vestigingen en drie buitenlocaties.
www.warandeweb.nl
info@warandeweb.nl

• Bewegwijzering vooraf zou helpen
• Verpleeghotel Bovenwegen. Een prettige ontvangst
• Langere openingstijden door fysieke combinatie restaurant, winkel receptie
• Foto’s aan de wand van medewerker en vitrine kasten met verzamelingen
• Op wensenlijstje tijdschriften, kranten en een vleugel. Via Rotary?
• Eigen gordijnen en beddengoed, hoge kamers met veel ingebouwde kastruimte
• Gemeenschappelijke ruimten op de afdelingen stiefkindje
• Vloerbedekking en schemerlampjes in de gang
• Psychogeriatrisch verpleeghuis Heerewegen
• Entree van dertien in het dozijn
• In belevingstuin geen bewoner buiten op mooie nazomerse dag
• Schril contrast verpleeghotel en psychogeriatrie

Bewegwijzering vooraf zou helpen
De dames The hebben er zin in. Opgezweept in de auto door de Canon van de Popmuziek op Radio 2 swingen we op weg naar Wooncentrum Heerewegen, onderdeel van Warande. Hoe krijg je de Canon van de Gerontologie zo toegankelijk? De nummering op de Utrechtse Heuvelrug en speciaal de Arnhemse Bovenweg is ondoorgrondelijk. Nummer 80 dat we braaf in de Tom Tom hebben ingetoetst, passeren we virtueel verschillende keren, zonder het nummer visueel tegen te komen. Tommie zegt steeds “u hebt uw bestemming bereikt” en laat ons in het onbestemde navigatieniemandsland  achter. De Arnhemse Bovenweg heeft ook de irritante bijkomstigheid zich uit te strekken over zowel Driebergen als Zeist (overigens één gemeente). Driebergen heeft namelijk ook een Arhemse Bovenweg nummer 80. Direct over de grens van Zeist is nummer 100 en daarna volgt een bouwplaats met de nummers 120-160 waar we, schutterig de bouwvakkers groetend, de auto weer keren. De dames The laten zich niet kisten en zetten nieuwe digitale middelen in, nu van de Iphone. De Google maps satelliet leidt ons uiteindelijk naar de gewenste bestemming. Logisch toch dat de Arnhemse Bovenweg 80 een eind verderop de eerst volgende behuizing is na de bouwplaats op nummer 120 tot 160? Als we daar arriveren staat er een keurig bord van Warande, maar bewegwijzering houdt volgens ons in dat je er naar toe wordt geleid.

Verpleeghotel Bovenwegen. Een prettige ontvangst
We parkeren de auto onder de ruisende, al naar herfstkleuren transformerende bomen. Het is nog moeilijk een plekje te vinden. Toch detoneren alle geparkeerde auto’s niet. De bomen van de Utrechtse Heuvelrug bieden een mooie camouflage.

We kijken wat om ons heen. Waar moeten we heen. We worden gelokt door een helder, crèmekleurig gebouw met mooie raampartijen en besluiten het graspaadje ernaar toe te volgen. We zien de ingang van een parkeergarage. “Hè, en waarom dan al die auto’s buiten?” Het gebouw blijkt Verpleeghotel Bovenwegen te zijn, bestemd voor somatische verpleeghuisbewoners. We maken een praatje met meneer B. die zich met zijn rollator op een beschutte  zonnige plek heeft geïnstalleerd met zicht op de ingang. Meneer B. heeft het goed naar zijn zin in Bovenwegen. Nadat hij eerst met zijn vrouw in verzorgingshuis Klein Heerewegen heeft gewoond -“drie ruime kamers, mooie badkamer en nog aparte berging en ruimte voor wasmachine, en dat alles via de AWBZ!”- zijn beiden door verslechterende fysieke omstandigheden naar Bovenwegen verhuisd. “We kregen kamers naast elkaar en deelden het sanitair. Vanuit Warande is dit heel goed voor ons geregeld. Helaas overleed mijn vrouw na drie weken, maar ik woon hier nu naar omstandigheden naar tevredenheid.” Zijn zoon die met een heerlijke zwarte schaapshond op bezoek komt, onderstreept dit alleen maar. Hij bezoekt zijn vader om de dag, terwijl zijn broer de andere dag voor zijn rekening neemt. Beiden wonen in de buurt. “Weet u wat, gaat u even naar mijn kamer”, raadt meneer B. ons aan, “dan kunt u het met eigen ogen zien.”

Bij de buitenentree van Bovenwegen waan je je op een landgoed; een goede mix van  functionaliteit en aangename inrichting, beplanting, bloembakken en zitjes. We zijn gecharmeerd van de oranje dekentjes die op de stoelen liggen en die je om je heen kunt  slaan als het wat fris wordt  buiten. En ook de plantenbakken aan de schutting die de ingang naar de keuken van buiten afschermt, bevestigen het beeld van oog voor detail. We gaan tegelijkertijd met een schare peuters van de twee crèches die in Bovenwegen gevestigd zijn naar binnen. ‘Ja hoor, we doen veel dingen gezamenlijk met de opa’s en oma’s.”
Onze goede indrukken buiten, worden als we eenmaal binnen zijn voortgezet. Wat een aangename sfeer. Het eerste waar we op stuiten is een tafel met informatiemateriaal over en voor vrijwilligers met daarop een bord ‘hulde aan vrijwilligers’ zoals je wel bij huwelijksfeestjes ziet. Ook verder allemaal gezellige hoekjes in een goede mix van modern en klassiek, schemerlampen, een paar fauteuils en een grote zitbank. Op verschillende plekken staan spelletjes in kasten. De overloop van de ontvangstruimte naar het café/restaurant gaat als het ware vanzelf. Een gezellig en open restaurant, waar je nog aan tafel bediend wordt.

Langere openingstijden door fysieke combinatie restaurant, winkel receptie
Achter de receptie vind je een leuk assortiment artikelen te  koop, en er staat een tafel met planten en  bloemen, eveneens voor de verkoop. Op deze manier kan de winkel net zo lang open zijn als de receptie en het restaurant. Twee vliegen in een klap.
De rookruimte is van het restaurant afgescheiden door een van decoraties voorziene glazen wand. Zo kan een rookruimte “fris”overkomen en hoor je er ook als roker nog bij. Direct ernaast ook achter glas is de kapsalon. De ruimte van de entree is hoog; dat komt door de waranda op de eerste verdieping die de hele ruimte omzoomt. Prachtig met een glazen balustrade, zodat de transparantie zich doorzet. Op die waranda zie je meteen fraaie boekenkasten staan die de bibliotheek vormen en een aantal pc’s. Ook is daar een kleine schoonheidssalon.

Foto’s aan de wand van medewerker en vitrine kasten met verzamelingen
Aan de muren treffen we mooie foto’s van een ICT medewerker, die een reis naar Antartica heeft gemaakt en als amateur fotograaf zijn hobby’s deelt. Ook staan overal vitrinekasten met spullen uit het verleden o.a. een kast met een verzameling Vergeerzilver met dank aan de gever, maar ook een vitrine met kleine sculpturen van een kunstenaar uit de buurt. We lezen op folders dat leerlingen van een naburige school regelmatig spelletjes met bewoners komen doen. Door het hele gebouw treffen we plattegronden aan met waar we ons bevinden en hoe een eventuele ontruiming in z’n werk gaat.

Op wensenlijstje tijdschriften, kranten en een vleugel. Via Rotary?
Tja, als je zo overweldigd bent door de entree, heb je weinig te wensen over. Een aanvulling zou nog kunnen zijn: goede tijdschriften en dagbladen, en een folderrek, niet alleen met informatie over  Warande, maar ook over wat je allemaal in de buurt zou kunnen doen. De benedenruimte is ideaal voor het plaatsen van een vleugel. Daar wil vast  de Rotary van Zeist zijn best voor doen en er zijn naam aan verbinden! En als er dan ook nog een echte plattegrond van het hele Zorglandgoed Warande met de verschillende locaties kan komen, dan is dit onderdeel echt op orde.

Eigen gordijnen en beddengoed, hoge kamers met veel ingebouwde kastruimte
We hebben permissie, dus gaan we naar de afdeling en kamer van meneer B., makkelijk te vinden via de prima bewegwijzering in het gebouw. De woonslaapkamers zijn ruim, vierkant en hoog (hoera!). Op elke deur een lijstje waar je een foto en je naam in kan doen. In de woon/slaapkamers is veel kastruimte, met ingebouwd een wastafel. Dit geheel maakt een natuurlijk onderdeel van de kamer uit.

Bad en sanitair worden met een andere kamer gedeeld. Meneer B. heeft van zijn kamer echt ‘my home is my castle’ gemaakt. Hij heeft een grote flatscreen-tv staan met een makkelijke sta-op stoel ervoor, een kleine tafel waaraan hij kan lezen  en verder veel persoonlijke spulletjes. Hij vertelde ons dat hij ‘s avonds veel op zijn kamer zat. Als we later van buiten nog eens door de ramen naar binnen gluren, valt ons op dat de bewoners hun eigen gordijnen op de kamers hebben en dat ze hun eigen beddengoed gebruiken. De kamers hebben een mooie houten vloer.
Veel bedden zijn nog niet opgemaakt rond de klok van half twaalf. De huishoudelijk medewerkster die we tegenkomen, gekleed in een modieus Warande huishoudschort vertelt ons dat als gevolg van een reorganisatie de verzorging nu zelf de bedden moet doen. Voor haar is het niet stimulerend om de kamers opgeruimd en schoongemaakt te moeten achterlaten  met een nog onopgemaakt bed…
Wat ons opvalt op deze somatische verpleeghuislocatie is dat er behoorlijk wat mensen in bed liggen, volgens ons in slechte conditie en met de deuren wagenwijd open. Voor de bedlegerigen zelf en vanuit het oogpunt van toezicht wellicht prettig, maar niet altijd fijn om er als bewoner mee geconfronteerd te worden, lijkt ons. Hier wringen zich belangen. In Frankrijk zagen wij hiervoor een oplossing: de driekwart met een kwart te sluiten of open te laten staan verticale deur.

Gemeenschappelijke ruimten op de afdelingen stiefkindje
Hoe anders komt bij ons de rest van de afdeling over. De sfeer die we proeven vanuit de entree en de privékamers zet zich niet door in de twee woonruimten, die er per afdeling/verdieping voor dertig bewoners zijn.
Er hangt een bord met de voornamen van wie er werken zonder foto of verdere duiding. Aan het raam van de woonruimte zit een briefje geplakt met wie wanneer fysiotherapie heeft. Bord en briefje komen een beetje rommelig over. We vinden dat in contrast met de website, die naar onze smaak zo goed de activiteiten en servicearrangementen zowel binnen de AWBZ, als wat er buiten valt en via een abonnement of eigen betalingen in kan worden voorzien.
In de woonruimten zelf staan veel donkerbruine aan elkaar geschoven (eet)tafels. Dat is het eigenlijk wel. We zien nauwelijks een makkelijke stoel, laat staan een lekkere zitbank. Een gemeenschappelijke, geheel inpandige pantry-keuken verbindt de twee woonkamers. Dat is wel efficiënt, maar daardoor hou je geen contact met de bewoners in de woonkamers. Zo gezellig als het beneden in het restaurant is, zo kaal is het in de gemeenschappelijke woonruimten. Een pluspunt is het ruime balkon, dat zich uitstrekt langs de twee woonkamers.

Vloerbedekking en schemerlampjes in de gang
De gemeenschappelijke gangen hebben vloerbedekking. Ons stoort dat niet, maar de huishoudelijk medewerkster zegt ons de vloerbedekking liever kwijt dan rijk te zijn, vanwege de vlekken, die ze er niet uitkrijgt. Nee, marmoleum hoeft van haar ook niet, maar waarom de houten vloeren van de woon/slaapkamers niet doorgetrokken? Bovendien, voor de bewoners met hun rollators en invalidenwagens is de vloerbedekking stroef.
De gemeenschappelijke gangen zijn licht en heel persoonlijk van schemerlampjes aan de wand voorzien. Het standaard systeemplafond wordt zo knap aan je aandacht onttrokken.
Maar de gangen en de hoeken zijn ook rommelig. Een als zithoek bedoelde ruimte aan een waranda staat vol met scootmobielen en een los matras. Dat geldt ook elders op de begane grond. De ruimte waar we een piano aantreffen is volgestouwd met andere zaken. Wellicht komt dat door de MRSA bacterie die men op een afdeling de baas moet worden.

Psychogeriatrisch verpleeghuis Heerewegen
We zijn zo in beslag genomen door Bovenwegen dat we op een holletje naar Heerewegen gaan. Dat doen we op het kompas van ons persoonlijk gevoel, want zoals gezegd de bewegwijzering buiten kan een slag beter. We passeren Klein Heerewegen, het verzorgingshuis waar meneer B. zo over te spreken was en dat met een enorme buitengang verbonden is met het psychogeriatrische verpleeghuis Heerewegen. Ook hier is de buitenentree weer prettig ingericht.
In Heerewegen een hoog gebouw van naar schatting acht verdiepingen heeft iedere bewoner  een eigen kamer. De bewoners, die niet op de begane grond wonen, moeten het stellen  zonder balkons of andere buitenruimte.

Op de website lezen we dat Heerewegen de omslag maakt naar woongroepen van 10 personen.
Ook al is de ontvangst in persoonlijke zin heel vriendelijk, de hele entree en ook de staat van onderhoud heeft niet de allure van Bovenwegen. Toch moet ook Heerewegen niet al te lang geleden een renovatie hebben ondergaan. Het gebouw zelf staat er nu zo’n 35 jaar, en meestal wordt er  na een periode van 25 jaar grootscheeps ingegrepen. Waarom niet drastischer ingegrepen en het gebouw verlaagd en herbouwd à la Bovenwegen. Ruimte genoeg. Ook het onderhoud aan de buitenkant van het gebouw kan beter.

Entree van dertien in het dozijn
Van de ruimte waar we binnen komen, worden we niet echt vrolijk. Entree en  restaurant zijn van het type dertien in een dozijn. Plafonds en inrichting zijn sfeerloos en kunnen niet tippen aan die van Bovenwegen. In Bovenwegen stonden verse bloemen, hier zijn ze van kunststof, om maar een voorbeeld te noemen. Ook de koffie die we hier drinken is goed van smaak, maar heeft niet de espresso of cappuccino kwaliteit van Bovenwegen. Het gebakje van bakker Albert uit Zeist dat we erbij nemen is daarentegen om je vingers bij af te likken en nog eens andere koek dan de ingepakte roze koeken die we bij veel van onze eerdere bezoeken gepresenteerd kregen. De bakker brengt ze graag en andere huizen geven we de raad mee: zoek dit soort combinaties!
De winkel in het entree gebied is ruim en goed gevuld. Wij veronderstellen, ook vanwege de twee winkelwagentjes die er staan, dat de woongroepen hier hun boodschappen doen. In de entreeruimte en op de website van Heerewegen zien we weer een mooi aanbod aan activiteiten gevisualiseerd. Er is zelfs een organisatieonderdeel actief, genaamd “De Hoge Hoed”, die in september maar liefst 14 activiteiten organiseert, waaronder Hoedjesdag vanwege Prinsjesdag en de Heerewegen Societeit.

In belevingstuin geen bewoner buiten op mooie nazomerse dag
Het is inmiddels lunchtijd. Op het terras bij het restaurant treffen we heel wat mensen aan. die genieten van de laatste zonnestralen van deze natte zomer. Het zijn allemaal personeelsleden. Niemand is kennelijk op het idee gekomen om een bewoner mee naar buiten te nemen, terwijl zij voor ‘hun‘ buitenlucht geheel en al aangewezen zijn op dit terras en de aangrenzende belevingstuin. Deze prachtige belevingstuin is met veel financiële steun van bedrijven mogelijk gemaakt. Jammer om te moeten constateren dat degenen voor wie tuin met boerderij en beelden in de eerste plaats is aangelegd, hier weinig gebruik van (kunnen) maken.

Schril contrast verpleeghotel en psychogeriatrie
Er is meer te winnen. Vergeleken met onze ervaringen bij Bovenwegen zijn we teleurgesteld. Waarom zo een schril contrast? Juist binnen een zorgconcern zou daar geen onderscheid in moeten zijn. Er is vooral voor de psychogeriatrische bewoners meer te winnen, maar ook voor naasten: maak het aantrekkelijk voor hen om meer en langer te komen!
Zo is er ruimte genoeg om wandelpaden uit te zetten en mensen te enthousiasmeren met bewoners de paden op te gaan (zie zorgvisite Vlaardingen), of een tennisbaan aan te leggen, zodat naasten hun hobby kunnen combineren met een bezoek aan hun dierbare en zodoende langer blijven. Met een integrale visie op de buitenruimte en de algemene voorzieningen als restaurant, winkel etc. snijdt het mes voor iedereen aan alle kanten.
Overall daarom drie en half theekopje.

Dames The/Publicarea © 15 september 2011